Każda kobieta powinna znaleźć swojego stylistę, z którym będzie umiała porozumiewać się bez słów.

Wywiad dla magazynu MIXER – Ludzie z pasją niezależnie od wykształcenia osiągają najwięcej…

Rozmowa z Tomaszem Pietrzykiem, jednym z najlepszych stylistów fryzur w Krakowie, o blaskach i cieniach zawodu fryzjera, o innych zainteresowanych oraz o tym, co kocha w pracy i życiu.

Robert Maciejczyk – Kiedy rozpoczęła się Twoja przygoda z nożyczkami?

Tomasz Pietrzyk – Podobno juz mając pięć lat, biegałem po domu z nożyczkami…(śmiech) Najpierw strzygłem firanki, co doprowadzało moją mamę do szału, potem włosy lalek siostry, a na koniec włosy rodzeństwa i kuzynek. Mam dwie siostry, dzisiaj jedna też jest fryzjerką, więc było co robić…

RM – Widzę, że fryzjerstwo to pasja rodzinna. Odczuwasz wpływ rodziny na zawód jaki wykonujesz?

TP – Od kiedy pamiętam, rodzina odradzała mi zawód fryzjera. Znali rzeczywistość doskonale. Mama była świetnym fryzjerem, ale po dwóch latach pracy dostała uczulenia na środki chemiczne i musiała się niestety przebranżowić. Natomiast siostra do dzisiaj jest fryzjerką, ale zaczynała wcześniej niż ja, dlatego uprzedzała mnie, żebym sie nie pchał do fryzjerstwa, gdyż zawód ten ma więcej negatywów niż pozytywów.

TP – Ze starszą siostrą mam rewelacyjny kontakt, zawsze mogę na nią liczyć, tak samo ona na mnie. Ścinamy sobie nawzajem włosy, rozmawiamy o nowych fryzurach, trendach, ale także wymieniamy sie spostrzeżeniami o codziennej pracy. O konkurencji nie ma mowy, Kamila pracuje w Wieliczce, ja w Krakowie, ona jest zatrudniona u kogoś, ja od prawie dwóch lat prowadzę własną działalność.

RM – Prowadzenie własnej firmy to nie lada wyzwanie i na pewno dodatkowe obowiązki, jak więc godzisz obsługę fryzjerską ze sprawami, które dodatkowo trzeba załatwić?

TP – Pierwszy rok był trudny, nie ukrywam. Z dnia na dzień zastanawiałem się, ile tak jeszcze pociągnę… Dzięki Bogu poznałem kogoś, kto powiedział wprost: „Tomaszu, zajmij się tym, co wychodzi Ci najlepiej na świecie, czyli fryzjerstwem, a ja całą resztą…” I tak rozpocząłem współprace z menedżerem.

RM – Jesteś dość młodym człowiekiem, gdyż masz zaledwie 25 lat, a już dużo udało Ci się osiągnąć. Komu albo czemu to wszystko zawdzięczasz?

TP – Chyba mojej szefowej praktyk fryzjerskich. To była pierwsza kobieta, która podjęła się kształtowania mojej osobowości, mojego talentu. Wtedy bardzo na nią narzekałem, lecz dziś wiem, że gdyby nie ona, prawdopodobnie nie osiągnąłbym tego co mam. Praktyki były niezwykle trudne, gdyż przełożona należał do osób wyjątkowo wymagających, ale warto było ! Każdemu, kto podejmuje praktyki w szkole zawodowej, życzę takiej właśnie nauczycielki zawodu… Nie mogę jednak nie wspomnieć o mamie, która początkowo odradzała mi zawód fryzjera, ale gdy podjąłem już decyzję, bardzo mnie wspierała finansowo i psychicznie.

TP – Skazany bym był wtedy, gdyby ktokolwiek przymuszał mnie do wykonywania tego zawodu. Kocham to, co robię, i nie zamieniłbym tej pracy na żadną inną.

RM – Praca stylisty fryzur to niezwykle trudna robota, ciągły kontakt z ludźmi, z ich charakterami…

TP – W moim zawodzie trzeba umieć dotrzeć do klienta, właściwie dobrać mu fryzurę do charakteru, upodobań, stylu bycia. Każdego dnia spotykam różnych ludzi, jedni są mili, rozmowni i zarażają mnie pozytywną energią, inni zaś mniej otwarci. Ci pozostają największym wyzwaniem…

RM – „Akademia Urody Tomasza Pietrzyka” – taką nazwę nosi Twój salon. Czy to nie ryzykowne i nie za odważne, aby promować zakład swoim nazwiskiem?

TP – Hmm.. nigdy o tym nie myślałem. Postanowiłem ochrzcić firmę swoim nazwiskiem, gdyż uważam, że jakość usług u nas wykonywanych jest naprawdę wysoka, Tym samym mogę ręczyć za nie nazwiskiem i wizerunkiem. Każdą fryzurę wykonujemy z niebywałą dokładnością o szczegóły, a nasze motto brzmi: „Najważniejsze jest zadowolenie klienta”.

RM – Praca, praca, praca, a jak wygląda Twoje życie prywatne? Czy wystarcza Ci na nie czasu?

TP – Pracy poświęcam naprawdę dużo czasu, ale później zajmuję się moją drugą miłością, czyli „Channel”, Yorkiem miniaturką, który daje mi dużo radości. Wydawałoby się, że z takim zwierzątkiem nie ma za wiele do roboty, tymczasem trzeba ją wykąpać, uczesać, dać regularnie jeść i zwyczajnie opiekować się nią. Czasami zdarza mi się zabrać ją do salonu. Klienci ją uwielbiają…

RM – Skoro tak kochasz yorki, to czy nie myślałeś o tym, by otworzyć salon fryzjerski dla psów?

TP – Miałem takie pomysły, namawiali mnie do tego właściciele czworonogów odwiedzający mój salon. Otwarcie salonu na yorków czy innych psów nie byłoby wielkim problemem, sztuka okazałoby się natomiast znalezienie fryzjerów, którzy by umieli to robić profesjonalnie.

RM – Czy mężczyźni są lepszymi fryzjerami niż kobiety?

TP – Moje klientki często mówią, że wolą być strzyżone przez mężczyzn… W tym zawodzie każdy ma równe szanse, wszystko zależy od podejścia fryzjera do zawodu i jego pasji. Jeżeli ktoś robi to, co kocha, to sądzę, że bez względu na płeć może być znakomitym fachowcem.

RM – Czy czujesz się człowiekiem sukcesu?

TP – Ja i człowiek sukcesu ? (śmiech). Uważam, że człowiekiem sukcesu można nazwać Jana Pawła II, a nie 25-letniego chłopaka, który po prostu wykonuje swój zawód z miłości do włosów. Fryzjerzy, wizażyści, styliści – każdy z tych zawodów wymaga na pewno talentu, pasji i umiejętności. jedni wybierają studia, inni kończą szkołę na etapie zawodówki, ale jedno jest pewne: ludzie z pasją niezależnie od wykształcenia osiągają najwięcej i są najlepszymi fachowcami w swojej dziedzinie.

Rozmawiał: Robert Maciejczyk

Fot. Robert Maciejczyk

czerwiec 2011